Dit is deel 42 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

April – Mei 2010

 De laatste poging van de ‘good guys’ om nog iets in beweging te krijgen was mislukt. Een verstandig mens zou nu de boel de boel hebben gelaten; het directe gevaar van ontmanteling van de polisadministratie is verdwenen. Ik ben een grote minderheidsaandeelhouder van beheerbedrijf Corduroy, maar heb door mijn eerdere geblunder niets te vertellen. Ik kan riant leven van mijn Corduroy-dividendcoupons, want met de onderhandelings- en managementvaardigheden van de twee directeuren van Corduroy bv is niets mis. En financieel is alles transparant en fair.

Maar ik ben dus geen verstandig mens, al heb ik redenen om in beeld te willen blijven. De financiële crisis woedt volop en het kabinet-Rutte 1 is bezig om alle dure wetten en uitvoeringsregelingen tegen het licht te houden, de ‘Brede Heroverweging’. De dure loonaangifteketen (idem de toeslagen) heeft de speciale aandacht van het kabinet, horen wij. Ketenmanager Franke zit er nog steeds en dus blijft het onveilig. De donkere wolk waait gelukkig over. Na alle ellende durft Den Haag de vingers niet meer te branden aan de polisadministratie (idem de toeslagen).

Ik heb nog een reden om betrokken te blijven. Het mag mij dan gelukt zijn om de wet op de eenduidige loonaangifte om te duwen, maar zonder aanpassing van de polisadministratie hebben frauderende werkgevers nog steeds vrij spel. Het is absoluut nodig dat een werkgever bij een correctie op een eerdere aangifte meldt of er sprake is van herstel van een administratieve fout of van later binnengekomen informatie. Het alternatief is dat het UWV actief gaat controleren op correctieaangiften en waar nodig uitkeringen opnieuw berekent en bedragen terugvordert. Dat laatste is kansloos. De uitkeringssystemen kunnen het niet aan. En het UWV heeft continu voor honderden miljoenen aan teveel betaalde uitkeringen terug te vorderen. Helaas krijg ik nergens voet aan de grond. Iedereen is UWV-moe. Maar er speelt nog iets: als de politiek moet kiezen tussen risico’s op fraude en extra werk voor werkgevers dan kiezen ze voor fraude. De belangen van werkgevers tellen in Nederland zwaar.